تا تو هستی

که دستانم را بگیری،

آرزو میکنم هر روز

زمین بخورم!

کاش تابستانها

هم برفی بود

خواستم برایت هدیه بگیرم

گل گفت: که مرا بفرست که مظهر زیباییم

برگ گفت: که مرا بفرست که مظهر ایستادگی ام

بعضی‌‌ها اصلآ فراموش نمیشوند

حتّی اگر

فراموشی تمام مغز را فرسوده باشد

دل‌ که فراموشی را نمی فهمد...

خدایا . .

. آمده ام تا در خانه ات را به رویم بگشایی
 

زندگی در فراق تو امتحان دشواری است .

دلم بهانه تو را دارد

آنچنان دستم بگیر که آنگاه که دلم می لرزدایمانم نلرزد

حواست نبود ، که آمدم ...

حواست نبود ، که ماندم.....

حواسم نبود ، که با من نیامدی ...

حواسم نبود ، که پیشم نماندی....

حواسمان نیست که داریم تبدیل به خاطره میشویم ....

چرا هیچ کس حواسش به من نیست

چرا هیچ کس حواسش به من نیست

دلــــــــــم

نه عشق آتشین میخواهد

نه دروغ های قشنگ

نه سکوت تلخ شاعرانه

نه ادعاهای بزرگ

دلم یه فنجون چای داغ میخواد

و یه دوست که بشه باهاش حرف زد.....!

درد تنهایی کشیدن
مثلِ کشیدنِ خطهایِ رنگی روی کاغذِ سفید
شاهکاری میسازد
به نامِ دیوانگی...!
و من این شاهکارِ را
...
به قیمتِ همهٔ فصلهایِ قشنگِ زندگیم خریده ام...
تو هر چه میخواهی مرا بخوان

اجزای تو جمله گوش می باید و بس

جان تو سخن نیوش می باید و بس

گفتی تو که: «مرد راه چون می باید»؟

نظّارگی* و خموش می باید و بس

دلـــــم براے تــو کــه نه,

ولـ ــے َبرای روزهــا ی باهمـــ بودنمـان تَنـگـــ شده

براے تــو که نه ،

ولے برای "مواظِـ ـب خودت باش" شنیدن تَنـگــ شده

براے تـــو که نه ،

ولے برای نگاهـ ـے که تا پیچ سَرکوچه تعقیبم میکرد تَنـگــ شده

براے تـــو که نه ،

ولے برای دلے که نگرانم میشد تَنـگــ شده

راستش ! براے اینها که نه . . . . برای خودت .....دلَم خیــلے تَنـگــ شده

نمیدانم دلم دیوانهٔ کیست

کجا آواره و در خانهٔ کیست

نمیدونم دل سر گشتهٔ مو

اسیر نرگس مستانهٔ کیست..

( بیچاره چشمم که هر شب بی تو نگاه میکند

و میگرید .

تا صبح تک تک ستارها رو میشمارد

و گریه میکند/

تو جدایی را اختیار کردی

اما شبها وصبحها قلم

دردفتر شرح جداییت

را مینویسد وگریه میکند)

ز بعــــد ما نه غـــــــزل نی قصیده می مــــــاند

ز خـــامه ها دو سه اشك چكیده می مـــاند

در این چمن، به چه وحشت شكسته ای دامن

كـــه می روی تو و رنگ پریــــــده می مـــاند

گـوشـه ای از دلـتـنـگـیــ ـهـایـم را

دخـیـل آمـدن تــ ـو گـره زدم ،

گـاهـی مـسـتـجـاب شـو . .

تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام دوست می دارم....

تو را به خاطر عطر نان گرم, برای برفی که اب می شود دوست می دارم

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه کسانی که دوست نداشته ام دوست می دارم

درخت با جنگل سخن می ‌گوید
علف با صحرا

ستاره با کهکشان

و من با تو سخن می ‌گویم

دعا کنید با زبانی که  با آن گناه نکرده اید...

من با زبان تو گناه نکرده ام و تو با زبان من....

یعنی در حق هم دعا کنیم که دعا

در حق غیر زودتر مستجاب میشود.....

التماس دعا...

خدایا سپاس می گویم تو را از اینکه تاریکی را خلق کردی ...

تا محرم دردهای من باشد و پنهان کننده اشک های هر شبم

اگر تاریکی نبود دیگر اشک نمی ریختم از درون ویران می شدم